Wireless LAN บนมาตรฐาน IEEE 802.11 หรือ WiFi
Wireless LAN บนมาตรฐาน IEEE 802.11 หรือ WiFi
IEEE 802.11 เป็นมาตรฐานเครือข่ายไร้สาย Wireless LAN ซึ่งมีหลายเวอร์ชั่น ในที่นี้จะกล่าวถึงมาตรฐานต่างๆที่สำคัญของ Wireless LAN
IEEE 802.11a
เป็นมาตรฐานที่เริ่มนำมาใช้ในปี ค.ศ. 1999 ซึ่งใช้เทคนิคการส่งข้อมูลแบบ OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplexing) ที่สามารถรับส่งข้อมูลได้ด้วยความเร็วสูงสุด 54 Mbps โดยใช้คลื่นวิทยุที่ความถี่ 5 GHz ซึ่งเป็นความถี่สาธารณะสำหรับใช้งานในประเทศสหรัฐอเมริกา แต่เป็นความถี่ที่ไม่ได้รับอนุญาติให้ใช้งานได้อย่างอิสระภายในประเทศไทย เนื่องจากเป็นความถี่สำหรับกิจการทางด้านดาวเทียม ข้อเสียของ IEEE 802.11a คือ อุปกรณ์มีราคาแพง และรัศมีการใช้งานแคบ คือ ประมาณ50 เมตรเท่านั้น จึงไม่ค่อยได้รับความนิยมมากนัก
IEE 802.11b
เป็นมาตรฐานที่เริ่มนำมาใช้ในปี ค.ศ. 1999 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีและได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย โดยใช้เทคนิคการแบ่งข้อมูลแบบ DSSS (Direct Sequence Spread Spectrum) ที่สามารถรับและส่งข้อมูลได้ด้วยอัตราความเร็วสูงสุด 11 Mbps และใช้คลื่นวิทยุที่ความถี่ 2.4 GHz ซึ่งเป็นความถี่ที่มีการใช้งานในหลายเทคโนโลยี เช่น Bluetooth, โทรศัพท์เคลื่อนที่ และเตาไมโครเวฟ ทำให้การใช้งานมักพบปัญหาในเรื่องของสัญญาณรบกวนค่อนข้างมาก แต่มีข้อดีกว่ามาตรฐาน IEEE 802.11a คือมีรัศมีในการส่งข้อมูลประมาณ 100 เมตร
IEEE802.11g
เป็นมาตรฐานที่เริ่มนำมาใช้ในปี ค.ศ. 2003 ซึ่งเข้ามาทดแทนมาตรฐาน IEEE 802.11b โดยใช้เทคนิคการส่งข้อมูลแบบ DSSS บนคลื่นวิทยุความถี่ 2.4 GHz และสามารถรับส่งข้อมูลได้ด้วยอัตราเร็วสูงสุด 54 Mbps ซึ่งเป็นอัตราเร็วในการส่งข้อมูลที่สูงกว่ามาตรฐาน IEEE 802.11b โดยมีรัศมีในการส่งครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 100 เมตร ซึ่งกว้างกว่ามาตรฐาน IEEE 802.11a ทำให้ได้รับความนิยมและมีการใช้งานมาถึงปัจจุบัน
IEEE 802.11n
เป็นมาตรฐานที่เริ่มพัฒนาในปี ค.ศ. 2004 ซึ่งพัฒนาเพิ่มเติมจากมาตรฐาน IEEE 802.11a/b/g ที่ใช้งานกันอยู่ในปัจจุบัน โดยใช้คลื่นวิทยุความถี่ 2.4 GHz และ 5 GHz ซึ่งมีความเร็วสูงสุดถึง 600 Mbpsการพัฒนา IEEE 802.11n ขึ้นมาเพื่อต้องการให้มีรัศมีการส่งข้อมูลครอบคลุมพื้นที่กว้างขึ้น และเพิ่มอัตราเร็วในการรับส่งข้อมูลสูงกว่ามาตรฐานแบบที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน
ขอบคุณข้อมูลจาก :
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น